Δευτέρα 16 Μαΐου 2011

Κεραυνός εν α(γ)νία

της Δάφνης Σερπάνου
Συννεφιασμένο απόγευμα Μάρτη γύρω στις 6.00μμ. Κατηφορίζοντας προς Παγκράτι με το αυτοκίνητο δεν περιμένω απλά τίποτα να φτιάξει το κέφι μου. Γυρνώντας το κεφάλι μου φευγαλέα προς το παράθυρο του συνοδηγού σε βλέπω. Μόλις ένα στενό πιο κάτω από το σπίτι μου. Ξαφνικά τα μάτια μου λάμπουν, σχεδόν πετούν σπίθες! Καθώς το αυτοκίνητο κινείται, μένω κολλημένη στο τζάμι μέχρι να σε χάσω πλήρως από το οπτικό μου πεδίο. Εσύ αγέρωχος και επιβλητικός αν και περπατάς σκυφτός -σχεδόν σκεπτικός- στον πεζόδρομο που βγάζει στον κεντρικό.

Για πού να το ‘βαλες άραγε; Σε κοίταξα έντονα, αλλά εσύ ούτε καν αντιλήφθηκες την παρουσία μου. Για πρώτη φορά σε είχα δει πριν αρκετές εβδομάδες στη γωνία του δρόμου που μένω και φαινόταν σαν να γύρευες κάτι.



Μόλις σ’ αντίκρισα εκείνο το πρωί -μία από τις λίγες ημέρες που σηκώνομαι πρωί- πάγωσα …από έκπληξη και χαρά, από αυτό το αλλόκοτο συναίσθημα που μόλις σε κατακλύζει ομοιάζει μ’ ενθουσιασμό πελώριο. Έμεινα ακίνητη και σε κάρφωσα για κάμποσα δευτερόλεπτα, όπως και εσύ, μα πάνω που πήγα να κάνω κίνηση …κώλωσες, σάστισες και το ‘βαλες στα πόδια. Είσαι ντροπαλός …δειλός θα έλεγα, αλλά δεν έχω πρόβλημα, με εξιτάρει η ιδέα. Αν δεν μπορείς εσύ, θα κάνω εγώ το πρώτο βήμα. Ίσως να έχεις και δίκιο που ντράπηκες, αφού λίγο πιο πίσω ακολουθούσαν οι γονείς μου. Χμμμ …κάτι μου λέει πως ο μπαμπάς σε εγκρίνει. Μα τι ανακούφιση σήμερα! Σε είχα χάσει για πολύ καιρό και φοβήθηκα μήπως δεν σε ξαναδώ. Πως ίσως άλλαξες γειτονιά ή ήσουν περαστικός από τα μέρη μας εκείνη τη μέρα. Μα επιτέλους ξανά στο δρόμο μου …έστω για λίγο! Μου αρκεί που σε είδα και ξέρω πως είσαι κοντά. Μάλλον μένεις εδώ τριγύρω …ίσως στον από κάτω δρόμο που σε είδα να περπατάς …δύσκολο αλλά θα το ανακαλύψω. Και τότε ….αχ τότε! Μα τι να πω; Και να μου το ‘λεγαν δεν θα το πίστευα ποτέ. Δεν είσαι καν το στυλ μου. Γκριζομάλλης και γοητευτικός, με λίγα παραπανήσια κιλάκια, αλλά ακόμα σε καλή φόρμα. Εμένα πάντα μου γυάλιζαν οι «μαλλιάδες», οι πιο φανταχτεροί, μα αν και «κοντότριχος» μ’ αρέσεις ...μου αρέσεις πολύ. Έπαθα την πλάκα μου μαζί σου από την πρώτη στιγμή! Κάθε βράδυ ονειρεύομαι τη φιγούρα σου, κοιμάμαι με την σκέψη σου. Πόσο θα ‘θελα να σε βάλω στην αγκαλιά μου, να σε νανουρίσω τρυφερά, να νιώσεις το χάδι μου και εγώ τη ζεστασιά σου....Ναι μόλις σε είδα πίστεψα και πάλι σε κάτι! Πως ένα πλάσμα, έστω ένα βλέμμα μπορεί να σου αλλάξει τη μέρα. Μ’ έχεις κάνει καψούρα. Είσαι ο πιο απίθανος, αλανιάρης, γκρι γάτος που έχω ποτέ συναντήσει. Θα σε κλέψω! Τ’ ορκίζομαι. Απ’ τις επτά σου τις ψυχές …κράτα για μένα μία.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου